Przy konstrukcji strojów zależało mi, żeby były oczywiście "bajeczne", ale tez funkcjonalne: dzieciaki powinny móc ubrać się samodzielnie, co wymuszało pewne rozwiązania techniczne, musiały być wygodne, ale też podobać się swoim użytkownikom. Trochę dużo tych wymagań, a ja przecież taka projektantka i krawcowa - amatorka.
Dla córci oczywiście księżniczkowa sukienka. Przeszukałam szafy i znalazłam takie tkaniny pasujące do siebie. Przy małym zaangażowaniu Tatusia, bo ja cokolwiek ograniczona ruchowo ostatnio, uzupełniłam je o kolorową taśmę satynową i srebrzyste wykończenia i tak 3,5- letnia córcia miała sukienkę, w którą mogła się sama odziać, wygodna, ale też jak z bajki.
"Gorset" sukienki - tu lepiej widać srebrzystości. Dodałam jeszcze zachomikowane dawno "perełki" - szyte w asyście małej pomocnicy. Z tej samej wstążki zrobiłam kokardki upinające wierzchnią warstwę sukni księżniczki.
A tu korona. Długo się zastanawiałam nad wyborem, ale przeważyła wygoda. Prosta, ale księżniczka bardzo zadowolona.
A tu już mój mały Zorro - w nowej "galowej" koszuli, bo ze starej już się wyrosło, błyszczącym płaszczu....
z błyszczącą muszką pod szyjką (spełnione kolejne marzenie, bo te dziewczyny to mają korale, a chłopaki ....),
z maską cokolwiek krzywo założoną i kapeluszem, lekko sfatygowanym, bo w końcu Zorro szalał w nim na balu.
A tu jeszcze balowicze karnawałowi razem
Poświęciłam "trochę", delikatnie mówiąc, czasu, bo tylko kilka dni po kilka godzin, ale było warto. Dobrze, że taki karnawał tylko raz do roku. Pozdrawiam i zapraszam, zbieram siły i małymi kroczkami uda mi się w końcu porobić fotki i coś jeszcze napisać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję, że zechciałeś być moim gościem. Proszę zostaw po sobie ślad.
Thank you you want to be my guest. Please post a comment.